De schreeuw
olieverf op doek, 2014
18 x 24 cm
Dit doekje heb ik vorig jaar al gemaakt. Ik heb het een tijdje geleden al weer aan Bruno Barat laten zien, in de gelijknamige galerie hier in Hattem. Hij begon het meteen te analyseren. En dat is Bruno wel toevertrouwd. Hij gaf ook nog een tip over het strakker opspannen van het doekje; dat heb ik inmiddels gedaan. En ik zou ook een deel kunnen vernissen, niet het geheel. Ik twijfel nog even.
olieverf op doek, 2014
24 x 18 cm
Wellicht weet je niet meteen wat het voorstelt maar dat is de bedoeling. Soms overkomt me dat, dan zie ik iets en kan ik het niet meteen thuisbrengen. Het duurt even voordat de bomen, het pad, de stronken, de takken, de bladeren en de diepe sporen in de donkere aarde zichtbaar worden. Ik weet natuurlijk waar ik ben maar toch: het landschap zelf verrast me, het duurt even voordat ik er structuur in aanbreng. Want dat doe je eigenlijk als je tekent of schildert (zeker schilderen naar een schets); je geeft structuur aan de chaos.
Het onvoltooide
olieverf op doek, 2014
24 x 18 cm
De weide lijkt op een omgewoelde akker, omzoomd door bomen. Het is herfst, vochtig, bruine en geelbruine kleuren tooien de kruinen. Een vage, licht oranje gloed. Zompige stappen in natte aarde. Even een schets maken en thuis heel langzaam uitwerken: steeds iets toevoegen of weghalen (overschilderen dus). Was dit het landschap dat ik zag (nu al weer maanden geleden)? Of is het louter suggestie?
Locaties van deze schilderijen: ergens in de bossen bij Hattem, Wachtelenberg of Trijsberg. Het wordt een serie, maar het kan wel even duren voordat de hele serie af is. Of is de serie nooit af?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten