Code: OP011
Even verderop ligt Zalk, de woonplaats van mijn vroegere leraar Duits (dat was op de Wijnbeek U.L.O. in Zwolle). Meneer van Gelder, iedereen sprak zijn naam met respect uit, was een ernstige man met een zonnige kant want hij trakteerde ons leerlingen wel eens op een ijsje als de hitte in het klaslokaal ondraaglijk werd. Of hij dat alleen in onze klas deed, weet ik niet. Ik vemoed van niet, daarvoor was hij te rechtlijnig. Misschien hield hij ervan om kleine genoegens van het leven te delen. De rode strepen in mijn schrift ben ik nooit meer vergeten. Maar Duits lees ik nog altijd met veel plezier of nu gaat om Das Parfum van Patrick Süskind of Der Römerbrief van Karl Barth.
Hier raakte ik gesprek met een hoogbejaarde vrouw die een zware verrekijker met zich meezeulde. Ik zie steeds slechter, zei ze. Ja, zei ze met een diepe zucht, Ik heb in het verleden ook veel geschilderd. Dat is zeker mooier dan fotograferen. Een glimlach gleed over haar gezicht. Ze wees met haar hoofd naar de IJssel: Het verveelt nooit.
