Code: OP010
De schaduwen die de lage zon over het land werpt, het zware ritme van de diepe voren,de herhaling van de vormen trokken mijn aandacht. Ik kwam net uit Schokland, ook al zo’n mooie omgeving. Het landschap als vormgeving. Nu gehuld in herfstkleuren: zwaar geel, herfstbruin, donkergroen en daarboven een blauwe hemel met hier een en daar een wit accent, een wolk.
Maar dit is misschien nog mooier omdat het om een stukje regelmatig omwoelde aarde gaat, om een gerooid aardappelveld om precies te zijn. Je kunt het moeilijk natuur noemen, toch heb ik die neiging. Misschien wel uit gebrek aan beter want hoe moet je groeiprocessen (al dan niet gemanipuleerd door de mens) anders noemen. Dit stukje akkerland weergeven als pure vorm, als een landschap dat je kneedt met je vingers. Zoiets stond me toen voor ogen. Dit is het geworden.
